20120908 Hallo Volgers,
Kleren aan en naar beneden, koffie zetten, ‘It Giet Oan’.
Femke-Jildou komt ook al snel naar beneden, ik smeer 2 boterhammen, want zonder wat te eten de deur uit, komt niet goed. Gerard bellen of hij al wakker is en gelukkig is dat zo, kofiie loopt jongen, tot zo.
Belt Marijke al of Gerard haar bij de Jumbo op kan pikken, wat een onzin, ik bel hem wel of hij haar thuis oppikt, hij wist nog niet dat Marijke mee wilde gaan, ook weer geregeld
Koffers in de auto, nog een bakje koffie en Marijke en Gerard zijn inmiddels ook gearriveerd.
Even een bakkie met z’n allen en dan op naar Schiphol, het is nu 03:50.
Het is rustig onderweg en de reis verloopt voorspoedig, even kijken of de rest al wakker is.
04:45 Wijnand zit al op Schiphol, even later spreek ik Monique die klaar staat om te vertrekken met haar ouders, intussen heeft Tamara ook gebeld, bel haar terug en is er ook al bijna, Adri ook heel even gesproken vertrekt ook zo. Alles OK dus.
Op schiphol in zitten Wijnand en Tamara met haar man/vriend Erwin al te wachten, kom ik aan met bijna mijn hele familie. Al snel komt Monique er ook aan met haar ouders en dan ineens staat Ingrid daar met Ron, geweldig, wat een verrassing zeg.
Ook Adri met vrouw en dochter komen niet snel daarna, hun dochter werkt op schipho; en kon mooi met Pa en Ma mee rijden.
Nu zijn we dus compleet, dus maar inchecken dan. Monique haar broer heeft ons al ingechecked, dus even de koffer afgeven en dan samen een bakkie doen.
Mijn koffer is 2 kilo te zwaar, dus als ik wat in de handbagage over kan laden dan is het goed, want te zware koffer kost EUR 100,=, maar wordt mij verteld dat ik maar 1 stuks hand bagage mee mag nemen en ik had mijn laptoptas en een klein koffertje van Wietske, maar dat mag niet mee in hjet vliegtuig, even met da anderen overleggen. Ok de grote en de kleine koffer maar inchecken 1 te zwaar en een boete voor de 2e, want we mogen maar 1 meenemen.
Moet EUR 150,= betalen, declareren maar, als je 5 week weg bent en je laptop en alles mee moet nemen hadden ze maar moeten regelen dat we meer dan 1 koffer mee mochten nemen.
Met iedereen een bakkie gedaan en enkelen hebben ook even van de mogelijkheid gebruik gemaakt om vast wat Indiase Roepies te verkrijgen.
Na de koffie is het zo ver, afscheid nemen, moeilijk hoor iedereen gedag zeggen, Femke-Jildou heeft het er moeilijk mee, ik ook natuurlijk, tot over 5 weken allemaal.
Door de douane moet alles uit de tas en in een bakje door de scan, laptop, externe schijf, e-reader, beurs, riem van de broek, foto camera, maar gelukkig geen problemen alles komt er weer uit zonder piepjes en rode lampjes, alles weer aan en terug stoppen en op naar de Gate, spannend hoor.
We kunnen gelijk doorlopen en dan door de slurf het vliegtuig in, leuk man. Ik mag van Monique bij het raam zitten, lief he en daar geniet ik met volle teugen van.
We vertrekken precies op tijd, langzaam wordt het vliegtuig bij de gate weggedrukt en als het kan dan gaat het op eigen kracht voorruit en taxiën we naar de startbaan.
Klaar voor de start……ineens een boost en worden we in onze stoelen gedrukt en in no time hangen we in de lucht eerst aardig stijl omhoog en voor mijn gevoel scherpe bochten, de wereld onder ons wordt langzaam kleiner en verdwijnt gedeeltelijk in de mist.
Ik blijf maar aan het foto’s maken en iedereen moet lachen om mijn oeh en aaahh.
Maar dit is GEWELDIG, wat een ervaring.
Onderweg krijgen we ook nog een ontbijtje, simpel maar wel lekker.
Prijs doemt op aan de horizon en we kunnen de Eifeltoren zien, klein, maar toch.
Het inzetten van de landing is ook een hele belevenis maar bij de landing denk je echt dat dat hele vliegtuig uit elkaar zal knallen, wat een belevenis.
Bij het uitstappen ben ik behoorlijk enthousiast tegenover het personeel, ‘bedankt he voor deze fijne ervaring was geweldig’, kijkt zo’n stewardess me vragend aan, ‘ja, dit was mijn eerste keer in een vliegtuig’ zeg ik. ‘ever?’ zegt ze, ‘ja’. En zo nog even tegen de piloten bedankt heren, dit was geweldig ik had een mooie doop, mocht ik even in de cockpit kijken en even in de stoel zitten, geweldig he.
Op vliegveld Charles de Gaulle, wat een mooie gebouwen zeg, moesten we een eindje lopen om naar de gate van ons vliegtuig naar Bangalore te komen.
Weer door de controles en de douane, wat een gedoe zeg. Maar ja hoort erbij he.
Eenmaal de gate gevonden besloten om even ergens aan een tafeltje te gaan zitten samen en nog even iets te drinken, tijd genoeg.
Vlak voor we moesten inchecken bij de Gate staonden we daar, 10 minuten later zou de Gate opengaan, eerst maar weer even zitten, plaatsen zijn bekend, dus laat de grote meute eerst maar naar binnen en hun plekje zoeken kunnen wij zo doorlopen.
Eenm aal in het vliegtuig een A330, blijkt het dat we veel minder beenruimte hebben dan vanmorgen, het is wel krap allemaal. Kan met iemand ruilen, zodat we in ieder geval met 4 naast elkaar kunnen zitten en Wijnand zit aan de andere kant van het gang pad.
Het is druk in het luchtruim van europa, hierdoor vertrekken we bijna een uur later dan geplant, dus zullen we pas zondag, ok dan wel net over 12 in Bangalore aankomen.
De start is weer een sensatie voor mij wat een geweld zeg, een hele belevenis, via een scherm in de ruglening voor je zie je camera beelden gemaakt vanuit de punt van het vliegtuig, gaaf man en zolang het ligt is zie je deze beelden ook. Maar als je op 11 km hoogte zit is er niet zoveel meer te onderscheiden daar beneden. Onze snelheid is net onder de 1000 km per uur, soms iets lager soms iets hoger. Ook kunnen we de positie van ons bekijken op verschillende kaartjes die steeds voorbij komen op je scherm, je kunt muziek luisteren, films kijken en al wat niet meer.
Na een eerste ronde voor een drankje krijgen we na goed een uur een warme maaltijd, van alles wat, keuze uit 2 menu’s wel lekker, wijntje erbij, we zijn een dagje uit toch.
Al snel krijg ik last van mijn knieën, het zit niet echt comfortabel, even rondlopen, maar zolang ze met eten en drinken aan het uitdelen zijn kom je niet ver, dan is alles versperd.
Even een knippertje doen, als ik wakker wordt, met pijn in mijn nek, heb ik het idee dat ik uren geslapen heb, amper een half uur, nog 7 uur te gaan.
Later nog eens wat rond gelopen en achter in het vliegtuig kun je nog een beetje staan om de benen te strekken en heb een praatje met een indiaan (of Indiër). Leuk even.
Na weer een poosje gezeten te hebben pak ik mijn laptop, in de stoel typen gaat niet te weinig ruimte, en loop ik weer naar achter en probeer even wat voor deze blog uit te typen.
Er staan nu ook kleine zakjes met zoutjes en koekjes war je zo van pakken kunt en drinken kun je ook zo pakken, heb ook nog een bakje koffie gehad. Nu 22:00 uur en nog dik 2 uur te gaan, kijken we wel uit naar de landing, Leuke ervaring, maar heeft nu lang genoeg geduurd.
Moeten nu de gordel vast doen we zitten in wat turbulentie, alles schud heen en weer, vreemd hoor.
Met nu nog 1 uur en 15 minuten te gaan hebben we 7200 km afgelegd, we krijgen nog wat te eten en te drinken. Om kwart over 12 lokale (Ned 20:45) tijd zijn we veilig geland in Bangalore.
Door de douane, in het vliegtuig hadden we hier al een formulier voor ingevuld, duurd alleemaal wel lang, maar de 1e stempel heb ik in mijn paspoort.
Via, via, via naar en ruimte waar de koffers aan komen, alles is gelukkig goed aan gekomen.
Op naar onze taxi’s, gelukkig in de hal staat iemand ons al op te wachten, Monique en Tamara moesten nog even geld pinnen en op naar de Taxi.
De Taxi rit van krap aan een uur is een rit waar je van de ene verwondering in de andere valt, men communiceert met de claxon en licht signalen, alle vrachtwagens hebben geen achterlichten en dan doemt er ineens een oude volgeladen truck voor je op.
Links en rechts inhalen en wegen waar wij niet eens op willen rijden en ineens verkeersremmers waarvoor je behoorlijk af moet remmen. Als je dan bedenkt dat het midden in de nacht was, dan is het overdag nog erger.
Bij het hotel zitten Alessia en Richard ons op te wachten, maar na een korte begroeting gaan zij op bed, hebben een dag programma morgen. Wij checken in en worden elk naar onze kamer gebracht, hopelijk kan ik een goede nacht draaien.
Oant Moarn
Wat een enorme ervaring! Heb je wel in de gaten dat jij met jouw persoonlijkheid deuren open krijgt, die voor anderen gesloten blijven?! Wauw, in de cockpit op de stoel van de piloot, wie had dat durven dromen !!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Astrid